Onlangs sprak ik met iemand die mij en de salon in de tijd van de lockdowns heeft ondersteund. Ik had destijds een crowdfunding opgezet om na maanden van niet mogen werken en strenge maatregelen toch door te kunnen. Zij vertelde mij dat het soms raar over kan komen als ik nu dingen deel op social media waaruit blijkt dat het goed gaat. Of in ieder geval, goed lijkt te gaan.
Practice what you Preach
Een uitstapje met mijn nieuwe team, verse smoothies.. Het ging enerzijds om dingen en activiteiten die investeringen zijn in mijzelf en mijn gezondheid, iets wat in mijn ogen de basis is voor mijn bedrijf. En anderzijds om investeringen in mijn team en bedrijf waarmee ik mij richt op de toekomst, wat de enige manier is om een bedrijf op te bouwen! Investeren, vooruit kijken, leren van de moeilijke periodes en altijd vertrouwen houden en geloven in je eigen kunnen. Iets wat ik in mijn academy PREACH aan iedereen die over de drempel van de salon stapt en daarmee over de drempel van onzekerheid. Dat is hoe ik ondernemen zie. Je onzekerheid en zelftwijfel in de kofferbak zetten, je vertrouwen, geloof en motivatie achter het stuur en je hartenwens op de bijrijdersstoel. Een combinatie aan passagiers waarmee je het in mijn ogen tot oneindige bestemmingen kunt brengen!
Nadat ik met deze vrouw had gesproken voelde ik de behoefte om mijn ervaring van die tijd te delen en mijn dankbaarheid te uiten. Ik realiseerde mij dat ik dit misschien niet genoeg heb gedaan en niet genoeg heb laten zien hoe enorm veel die steun met mij heeft gedaan. Hoe het mij uit een donker gat heeft getrokken en motiveerde om door te gaan. Want ook al geloof ik ergens altijd dat het goed komt, was het in de tijd van de lockdowns en strenge maatregelen soms heel moeilijk om door het duister het licht te blijven zien.
Als onzekerheid achter het stuur gaat zitten
Tijdens de eerste lockdown verhuisde ik met mijn salon van de Krommejak naar het Assiesplein. Een grotere locatie waar ik mijn droom om vrouwen te mogen gaan begeleiden en opleiden tot zelfverzekerde stylistes en ondernemers kon gaan verwezenlijken. Ik zat destijds nog vol vertrouwen, geloof en ZIN. In de maanden, lockdowns en strenge maatregelen die volgden raakte ik het langzaam steeds meer kwijt. De uitzichtloze situatie gooide mij bijna rechtstreeks terug in oude patronen waarin angst en onzekerheid de boventoon voerden. Langzaam begon het te voelen alsof ik weer in een oud zwart gat terecht was gekomen waarvan ik dacht dat ik het had afgesloten. Toch kreeg het mij weer in zijn greep en zoog het me beetje bij beetje meer de duisternis in. Ik voelde me verloren, verdwaald en richtingloos. Ik begon te twijfelen aan mijn keuzes, aan mezelf, mijn pad en ik was mijn ZIN kwijt. Een tijdje verzette ik mij er onbewust tegen. Ik voelde al deze dingen, maar vond het slecht en zwak van mezelf, ik schaamde me ervoor en was boos op mezelf. Ik was hier toch doorheen? Ik was toch een zelfverzekerde vrouw met een eigen bedrijf en had mijn passie toch gevonden? Waarom kon ik dat gevoel niet vasthouden? Waar was het heen?
Het was een moeilijk tijd, waarin ik veel verdriet, oneerlijkheid, onmacht en boosheid heb gevoeld. Iets buiten mijzelf, andere mensen die mij niet kenden, hadden voor mij besloten hoe mijn dagelijkse leven er uitzag en hoe mijn toekomst er uit zou gaan zien. Ze hadden mijn teugels overgenomen en ik was ze kwijt. Zonder wroeging, zonder medeleven of compassie en ik zat met de gebakken peren. Het voelde alsof ik geen controle meer had over mezelf en mijn leven en dit gevoel van slachtofferschap riep een cocktail van emoties op.
Wat de moeilijke periode mij leerde
Van jongs af aan heb ik mezelf geleerd dat ik mijn eigen boontjes moet doppen en mijzelf moet redden. Hulp vragen was iets dat niet in mijn woordenboek voorkwam en ik voelde me altijd sterk op mezelf aangewezen. Onbewust hield ik me in deze moeilijke tijd aan die oude overtuiging vast waardoor ik het mijzelf onnodig moeilijk maakte. Ik ontdekte in de tijd dat de salon weer even (onder strenge maatregelen) open mocht dat mijn klanten wilde helpen. Ze wilden meer betalen, cadeaubonnen aanschaffen of een gift doen. Langzaam klaarde de mist van slachtoffer gevoelens en emoties op en begon ik weer in mijn kracht te komen. Ik geloof heel sterk dat alles wat er gebeurd met een reden is. Wanneer we ons daarvoor openstellen geven we onszelf de gelegenheid om te groeien en oude overtuigingen en onzekerheden los te laten. Wat mijn klanten mij onbewust vertelden en leerden was dat ik hulp mocht vragen, ik hoefde het niet alleen te doen. Het voelde onnatuurlijk, ergens vond ik nog dat ik het alleen moest kunnen en hulp vragen voelde als falen. Op social media en om mij heen zag ik bedrijven waarvoor iemand een crowdfunding had opgezet. Een tijdje hoopte ik dat iemand dit voor mij zou doen. Tot het moment dat ik mij realiseerde dat ik drie opties had.
- Stoppen met de salon
- Nog een lening erbij
- Hulp vragen en zelf een crowdfunding opzetten
Ik koos voor drie. Door de lieve gebaren van mijn klanten was ik gaan geloven dat het oké is om hulp te vragen. Er werd ruim € 3000,- overgemaakt en ik was overweldigd door deze hulp. Het heeft mij letterlijk weer hoop, vertrouwen en motivatie gegeven om door te gaan en het liet me inzien dat hulp vragen niet gelijk staat aan falen. Iets waar ik tot op de dag van vandaag nog zo ongelofelijk dankbaar ben!
Wat ik nog meer leerde
Ik leerde door deze hele periode heen dat het oké is om het even niet te weten, om jezelf even te verliezen en jezelf stuurloos te voelen. Ik kreeg voor mezelf duidelijker dan ooit hoe graag ik doe en wil doen wat ik doe. Dat ik niets anders wil doen en dat dit mijn pad is. Een helingsproces is een ongoing thing. Op het ene moment staat het meer op de voorgrond en vraagt het alle aandacht, waarna het weer in de sluimerstand gaat en je weer stappen kunt zetten die voor je omgeving zichtbaarder zijn.
Wat mij weer terug brengt naar het begin, wat je op social media ziet is mijn krachtige ondernemers kant die gelooft, vertrouwt en bouwt aan de toekomst van mijn bedrijf. Daar geef ik weinig ruimte aan zelftwijfel en onzekerheid. Ook benoem ik er niet de financiële naweeën waar ik dagelijks mee te maken heb door de periode van oplopende kosten en rekeningen, zonder inkomen vanwege de opgelegde lockdowns. Ik ben een streber en ik kijk vooruit, samen met mijn team werken we er hard aan om er weer helemaal bovenop te komen. We zijn er nog niet, maar we zijn op de goede weg! Ik heb er volle vertrouwen in dat dit gaat lukken en mijn ZIN is 9 van de 10 dagen weer helemaal terug. Maar ook zijn er momenten van wanhoop en onzekerheid. Ik weet nu, dat mag. Ik laat ze zo nu dan even toe, ik kijk er dan eens naar maar neem ze niet te serieus. Want mede, misschien wel grotendeels, door jullie, mijn trouwe klanten en supporters die me destijds met de crowdfunding er doorheen hebben gesleept, weet ik dat ik precies doe wat ik wil doen en dat hulp altijd beschikbaar is als je er maar om durft te vragen…
Dankjewel, lieve trouwe klant dat je terug blijft komen in onze salon
Dankjewel, voor al het vertrouwen in mij en mijn team
Dankjewel, crowdfund doneerders voor jullie overweldigende support
Dankjewel, jij die dit leest om de tijd voor mijn verhaal te nemen
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet even in mijn handjes knijp en dankbaar ben voor jullie, mijn team en de mensen om mij heen!
Liefs Amanda
